کدام افزودنی های غذایی مجاز هستند - وبلاگ جعبه

به گزارش وبلاگ جعبه، مینا کاویانی گفت: قرن ها است که برخی از افزودنی های غذایی نظیر نمک در انواع گوشت و ماهی های نمک سود و شکر در مربا و مارمالاد، برای نگهداری مواد غذایی مورد استفاده قرار می گیرند.

وی با اشاره به اینکه تولید مواد غذایی در مقیاس زیاد با تولید آن ها در مقیاس کوچک خانگی بسیار فرق دارد، اضافه کرد: بسیاری از اضافه کردنی های غذایی با توجه به افزایش جمعیت، در طول زمان برای رفع نیاز های تولید انبوه مواد غذایی ساخته شده اند.

به گفته کاویانی، استفاده از مواد اضافه کردنی برای اطمینان از سالم ماندن مواد غذایی فرآوری شده در طول مسیر از کارخانه یا آشپزخانه های صنعتی به انبارها، مغازه ها و در نهایت رسیدن به دست مصرف کنندگان ضروری است.

مسئول آموزش همگانی انستیتو تغذیه اضافه کرد: استفاده از اضافه کردنی های غذایی زمانی قابل توجیه است که نیاز فناورانه (تکنولوژیکی) داشته باشیم، مصرف کنندگان را گمراه نکند و عملکرد کاملاً تعریف شده ای مانند حفظ کیفیت تغذیه ای یا افزایش پایداری غذا داشته باشد.

به گفته وی، اضافه کردنی های غذایی می توانند از گیاهان، حیوانات یا مواد معدنی مشتق شده و یا مصنوعی باشند.

کاویانی ادامه داد: اضافه کردنی ها به مواد غذایی اضافه می شوند تا اهداف فناورانه خاصی را انجام دهند و اضافه کردنی های غذایی برای انجام کاری خاص در زمینه ایمن تر یا مجذوب کننده تر کردن غذا طراحی شده اند.

وی یادآور شد: سازمان بهداشت جهانی، همراه با سازمان خواربار و کشاورزی، اضافه کردنی های غذایی را بر اساس عملکردشان به سه دسته کلی دسته بندی می کند که شامل طعم دهنده ها، فرآورده های های آنزیمی و سایر مواد اضافه کردنی هستند.

کاویانی اضافه کرد: مواد طعم دهنده که برای بهبود عطر یا طعم به غذا اضافه می شوند، بیشترین تعداد اضافه کردنی های مورد استفاده در غذا ها را تشکیل می دهند.

به گفته وی، فرآورده های آنزیمی نوعی اضافه کردنی هستند که ممکن است به محصول نهایی غذایی ختم شوند یا تنها در طول فرآوری محصول از آن ها استفاده شود. به طور کلی آنزیم ها پروتئین های طبیعی هستند که با عث تسهیل واکنش های بیوشیمیایی با شکستن مولکول های بزرگ تر به واحد های سازنده کوچک ترشان می شوند.

مسئول آموزش همگانی انستیتو تغذیه اضافه کرد: سایر مواد اضافه کردنی غذایی به دلایل مختلفی مانند نگهداری، ایجاد رنگ و شیرین کنندگی استفاده می شوند. وقتی غذا آماده می شود، هنگام بسته بندی، حمل یا ذخیره، این اضافه کردنی ها به غذا اضافه می شوند و در نهایت جزئی از غذا می شوند.

کاویانی بیان کرد: اضافه کردنی های غذایی موادی هستند که برای حفظ یا بهبود ایمنی، تازگی، طعم، بافت یا ظاهر آن به غذا اضافه می شوند.

به گفته وی، اضافه کردنی های غذایی قبل از استفاده باید از نظر اثرات مضر احتمالی بر سلامت انسان بررسی شوند.

مسئول آموزش همگانی انستیتو تغذیه یادآور شد: کمیته مشترک FAO/WHO در مورد اضافه کردنی های غذایی (JECFA)، نهاد بین المللی مسئول ارزیابی ایمنی اضافه کردنی های غذایی است.

وی بیان کرد: صرفاً اضافه کردنی های غذایی که از طریق JECFA ارزیابی و ایمن تلقی شده اند و حداکثر سطح مجاز استفاده از آن ها از طریق کمیسیون Codex تعیین شده است، می توانند در غذا هایی که در سطح بین المللی داد و ستد می شوند، مورد استفاده قرار گیرند.